Eskişehir'in Gururu ''BİZİM ÇOCUKLAR''

Hiç birini tanımıyorduk...
Adlarını bilmiyorduk...
Kimin çocukları olduklarını,
Analarını, babalarını tanımıyorduk...
Yolda görsek selam vermezdik...
Omzumuza çarpsa yürürken laf da sokuştururduk belki...
Bilmiyorduk...
Bilemezdik...
Gün gelip, bir kentin onur mücadelesini vereceklerini,,,
Ve bir kentin onurunu aslanlar gibi koruyacaklarını bilemedik...
Bilemedik seneler sonra bir maç izlerken bizleri mutluluktan ağlatacaklarını...
***
Onlar;
''BİZİM ÇOCUKLAR''
Eskişehir'in çocukları...
Birimizin evladı,
Birimizin kardeşi,
Birimizin yeğeni,
Birimizin arkadaşı...
Mahallenin çocukları,
Semtin çocukları...
Yaşları küçük yürekleri dev gibi...
Taşıdıkları armanın kutsiyetiyle yürekleriyle oynadılar ve kazandılar...
Bizim Çocuklar maçı kazanamadılar belki ama;
Onbinlerce ESES sevdalısının yüreklerini kazandılar...
***
''Yüreğini al tribüne gel'' demiştik;
15 bin ESES sevdalısı tribünlerde,
Ve 11 armaya sevdalı yürek sahada...
Eskişehirspor'u yok sayan siyasetçiler başka havalarda!
Eskişehir'in en büyük markası Eskişehirspor'u yok sayan işadamları kimbilir hangi tavernada!?
Eskişehirspor düşmanları tv başında Balıkesir gol attıkça sinsi sinsi tebessüm ediyor!
''BİZİM ÇOCUKLAR'' ise sahada!
Bir kentin onur mücadelesini verdiler;
Ve kazandılar!
Kazandıkları sadece 1 puan değil!
Onbinlerce gözyaşı,
Onbinlerce dua,
Onbinlerce sevda,
Onbinlerce alkış,
Onbinlerce tebessüm...
Kazandınız çocuklar...
Siz bir çok insanın hayatları boyunca kazanamayacaklarını kazandınız...
***
Güveniyordum bu çocuklara.
Kazanamayacaklarını bilsem de güveniyordum...
Maçı kazanamayacaklarını bilsem de tüm Eskişehirspor sevdalısının gönüllerini kazanacaklarını çok iyi biliyordum.
O son golü atamasalar bile ''Ulen ne güzel yenildik be abi!'' diyebileceğimiz bir mağlubiyet olacaktı!
Yedek kulübesinde oturan çocukların bile yüreklerinin sahada olduğunu gördük...
Hepsi kendilerine güveniyordu.
Kalplerinin üzerindeki ARMA'nın neden orada durduğunu iliklerine kadar hissediyorlardı...
Gözlerinden gözlerimize gelen bakışlarda şanlı geçmişe olan hasret bakışları vardı...
Hepsi daha dün o tribünlerde arkadaşlarıyla omuz omuza verip sahadaki abilerinin başarısı için besteler söylerken, bugün arkadaşları onların başarıları için omuz omuza vermişlerdi.
Ve onlar bunun da farkındaydı!
Farkında olamayanlara ders verircesine!
ESES düşmanlarına haykırırcasına!
Savaştı ''BİZİM ÇOCUKLAR''
Ve bir şehir bu çocuklarla kazandı onur savaşını!
***
Şimdi;
Bu kenti yönetenler!
Bu kentin milletvekili olanlar!
Bu kentin ekmeğini yiyenler!
Bu kentin suyunu içenler!
Elinizi vicdanınıza (varsa) koyun!
Şu çocukların maç sonunda gözlerinden aka yaşlardan utanın!
Utanın utanabiliyorsanız;
Ve bütün kirli hesaplarını bir kenara bırakarak, Eskişehirspor'un içine düştüğü bataktan kurtulması için alayınız bir araya gelin milletin huzuruna çıkın!
''Biz şu parili ya da bu partili olmadan önce Eskişehirliyiz, Eskişehirsporluyuz! Bugüne kadar yapamadığımızı yapıyor ve hep birlikte sisin huzurunuzda söz veriyoruz; ''Bizim Çocuklar''ın gözlerinden akan yaşlar üzerine yemin ederiz ki, BİZ Eskişehirspor'un etrafını saran bu kahpe cendereyi yaracağız, zincirleri kıracağız!''
Diyebilir misiniz!?
Eskişehirspor için bir araya gelebilir misiniz!?
***
Bizlere yıllar sonra mutluluk gözyaşları döktüren,
Maç boyunca akıttıkları terlerini, yüreklerinden gelip, gözlerinden akan gözyaşlarıyla taçlandıran ''BİZİM ÇOCUKLAR''ın alayına teşekkür ediyor tek tek alınlarından öpüyorum...
YAŞASIN ESKİŞEHİRSPOR!
YAŞASIN YENİDEN BÜYÜK ESKİŞEHİRSPOR MÜCADELEMİZ!!!